Ein eigen ro....

Sundagsro

Frosten knakar
i nòv og vegg;
soli gløser
og søv og legg
sitt eldskin raudt yvi snøen.

Frostskodda heng
som svivande bru yvi isar
og heidi upp og i sud;
men fri ligg vinterstill bøen.

Inne ho gamlemorbrille-
klok ved bordkanten
uppeles i si bok
og tenkjer på siste ferdi.
Ved omnen jønn
raud ungdom sìt
og steikjer skivur
og knaskar og ét;
det er det beste i verdi.

"Kva er det som tyt og
aldri tegjer i villan heid?"
"Bekken han tyt og aldri
tegjer på langan leid."
"Kva er det som høgger heile dagen
og flis ikkje fell?"
"Klokka ho tikkar
heile dagen og lange kveld."

"Stogo full av den gråe ull
som ingin kann taka?"
"Røyken er denne lette ull, som ingin kann
maka."

"Det kjennest på mjuke
kattesnute både varmt og kaldt;
d'er ikkje inne og ikkje ute, men tekt yvi alt?"
"Og ikkje inne og ikkje ute,
både varmt og kaldt,
det er i glaset den klåre rute med tak yvi alt."

"Rundt som eit egg og langande langt
som ein kyrkjeveg?"
"Garn-nystet er både rundt og langt,
kann eg segja deg."

"Fire heng og fire gjeng,
når lauvet det spretter;
tvo stend i sky;
tvo finn vegen til by,
og ein diltar etter?"

"Kui med juret på fire gjeng,
når lauvet det spretter;
Horn stend i sky;
augo ser imot by;
men rova sleng etter."

"Brunt i roti
det lær til deg,
men kvitt uppi toppen;
under eit åklæd' det spélar seg,
og gjer godt i kroppen?"

"Ny-ølet æser og brunt seg dreg,
med skùmhatt på toppen;
i åklæd-tekt kjer so spélar
det seg og gjer godt i kroppen."

"Um vinteren veks eit
underlegt tre, men minkar um våren;
roti snur upp og toppen ned, og smal er han skorin?"
"Jokulen er dette vinter-tre,
som minkar um våren;
han heng under take med toppen ned,
og smal er han skorin."

"Vår Herre fær det visst ikkje sjå,
men me ser det kvar dag?"
"Sin jamlike er det han ei fær sjå,
men som me ser kvar dag."

"Rotlaus veks det av lange røtar.
Um dagen det skrid
på tvo, men til morgons
på fire føtar, um kvelden på tri?"

"Mannen veks rotlaus
av mange røtar frå Adam av.
Og fyrst han kryp;
so gjeng han på føtar,
men sist med stav."

~Arne Garborg~